W centrum wszystkiego, co robimy, jest osoba. Nie diagnoza. Nie plan terapii. Nie gotowe rozwiązania. Człowiek – ze swoją historią, sposobem myślenia i potrzebami – szczególnie tą, żeby ktoś nas naprawdę usłyszał.
Pracujemy w duchu podejścia humanistycznego, czyli takiego, które zaczyna się od relacji, a nie od listy zadań i zaleceń. Zakładamy, że nie musimy „naprawiać” żadnej osoby. Nie próbujemy nikogo dopasować do normy – raczej pytamy, co można zrobić, żeby życie stawało się łatwiejsze i bardziej zrozumiałe. Szukamy rozwiązań, które pomagają budować wzajemne relacje w różnych środowiskach.
Nie wyznajemy jednej słusznej metody. Zamiast tego mamy coś, co działa trochę lepiej: realny kontakt, uważność i gotowość, żeby czasem po prostu usiąść z kimś w jego chaosie – bez ocen, ale w oparciu o wiedzę, doświadczenie i budować solidną ramę dobrego życia.
To właśnie w tej przestrzeni – gdzie jest i struktura, i swoboda – zaczyna się coś ważnego.
Czasem to mały krok. Czasem duży oddech. Ale zawsze Twój.